Dit werkt niet..

 

Duivelse dialoog II

Stellen kunnen vrij eenvoudig met elkaar verstrikt raken in een patroon van van aanvallen en terugtrekken, vechten en vluchten. Dit patroon wordt ook wel "De protestpolka" genoemd. De aanvallende partner protesteert tegen het verlies aan verbondenheid. De terugtrekkende partner probeert de relatie te redden door conflicten te vermijden en de zaak rustig te houden. Enkele karakteristieke uitspraken voor dit patroon zijn de volgende.*

Aanvallende partner:

• Hij is tegenwoordig altijd ergens anders, altijd druk. En zelfs als hij thuis is, zit hij achter de computer of voor de tv. Het lijkt wel of we op verschillende planeten wonen. Ik voel me buitengesloten.
• Soms heb ik het gevoel dat ik in deze relatie eenzamer ben dan toen ik nog op mezelf leefde. Ik vond het makkelijker om alleen te zijn dan om zo te leven, samen maar apart.
• Ik had hem toen juist zo nodig, maar hij bleef afstandelijk, alsof het hem niet kon schelen. Mijn gevoelens telden niet voor hem. Hij schoof ze gewoon opzij.
• Mijn hart is gebroken. Ik kan wel blijven huilen. Soms heb ik het gevoel dat ik doodga in deze relatie.
• We zijn huisgenoten geworden. We zijn niet meer echt samen.
• Ik word razend, jazeker. En het kan hem niets schelen, dus dan sla ik hem, heus. Ik wil gewoon een reactie van hem, hoe dan ook.
• Ik weet niet meer of ik nog wat voor hem beteken. Het lijkt wel of hij me niet ziet. Ik weet niet hoe ik hem moet bereiken.
• Als ik niet steeds duwde en prikte, zouden we nooit meer eens echt samen zijn. Het zou er gewoon niet van komen.

Terugtrekkende partner:

• Ik kan het toch nooit goed doen voor haar, dus geef ik het maar op. Het is hopeloos.
• Ik zie wel dat er iets mis is met me. Als echtgenoot ben ik een mislukking. Dat verlamt me op de een of andere manier.
• Ik trek me terug en wacht tot ze weer gekalmeerd is. Ik probeer altijd rustig te blijven, de boot niet aan het schommelen te maken. Dat is mijn manier om met onze relatie om te gaan: houd de zaak rustig.
• Ik trek met terug in mijn schulp; daar ben ik veilig. Ik zoek beschutting achter mijn muur. Ik probeer me af te sluiten voor al haar boze opmerkingen. Ik zit in de beklaagdenbank en zij is de rechter.
• Ik tel niet voor haar. Ik kom helemaal onder aan haar lijstje, na de kinderen, het huis en haar familie. Verdomd, zelfs de hond komt nog eerder dan ik! Ik ben alleen goed voor het geld. Dus ik voel me langzamerhand leeg. Je weet nooit of er een sprankje liefde is of niet.
• Ik heb niet het gevoel dat ik behoefte heb aan iemand zoals zij dat voelt. Ik heb niet zoveel behoeften. Ik heb altijd geleerd dat het een teken van zwakte is als je iemand anders zo nodig hebt, dat ik kinderachtig. Dus ik ga op mijn eigen manier om met die dingen. Ik loop gewoon weg.
• Ik weet niet waarover ze het heeft. We hebben het goed. Zo gaat dat in een huwelijk. Je bent alleen nog vrienden. Ik weet trouwens niet zeker wat ze bedoelt als ze het heeft over intimiteit.
• Ik probeer het probleem op een concrete manier aan te pakken: het weer in orde te maken. Ik gebruik mijn hoofd. Maar dat werkt niet. Dat wil ze niet. En ik weet niet wat ze wel wil.

* _{bron: letterlijk citaat uit het boek "Houd me vast" Dr. Sue Johnson, 21e druk, pag. 89, 90, 91.}

Lees meer bij duivelse dialogen.